͸Ժ

ผู้เขียน หัวข้อ: ความรู้ที่ต้องพัฒนาด้วยตัวเองกับอนาคตการทำงานเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม  (อ่าน 414 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

kozacoffee

  • บุคคลทั่วไป
ความสำคัญของการมี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ ถ้าเกิดเอ๋ยถึงแต่ก่อนพวกเราทราบกันอยู่แล้วว่าประเทศชาติของเราประเทศของพวกเราเป็นเมืองแห่งเกษตรกรรมพึ่งพาอาศัยกันเองได้ทุกคนหลายครอบครัวมีสวนมีไร่มีนาเป็นของตัวเอง ส่งทอดถัดมาจากบรรพบุรุษซึ่งทำให้พวกเราอยู่ได้โดยเกือบจะไม่ต้องพึ่งเงินทองสสารนิยม
 
 
แต่เมื่อโลกเปลี่ยนไปเราบากบั่นพัฒนาตาม แต่อาจเกิดขึ้นเนื่องจากว่า เรารู้ไม่เท่าทันเมืองนอก ต่างชาติพวกเราเริ่มรับค่านิยมต่างๆจากต่างประเทศเข้ามา เริ่มเชื่อถือเงินทองแล้วก็วัตถุนิยมซึ่งอันที่จริงแล้วเป็นสิ่งที่เราห้ามได้ยาก
 

แต่ว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปเป็นวิถีชีวิต พวกเราเปลี่ยนจากเมืองที่เกษตรกรรมและก็เริ่มเข้าสู่อุตสาหกรรมพวกเราทิ้งไร่สวนที่บรรพบุรุษสร้างไว้ให้เรา เราขายเพื่อมาเป็นต้นทุนของชีวิตในยุคใหม่เพื่อให้ได้มาถึงความสารภาพของสังคม ซื้อรถยนต์ซื้อบ้านส่งลูกเรียนให้จบสูงเพื่อเข้าสู่ธุรกิจผู้รับจ้างอุตสาหกรรม
 

แต่ว่าเวลาผ่านไป ไม่ถึง 30 40 ปี สสารนิยมที่ซื้อมาบ้านรถเริ่มเก่าเริ่มเสื่อมเงินเริ่มหมดลูกจบการศึกษามาแต่ก็ได้รายได้ไม่คุ้มกับที่ส่งไป คนจำนวนไม่น้อยไม่มีงานทำว่างงาน หันมองกลับมาที่ดินที่เคยมีนาสวนที่เคยมีก็ไม่มีแล้ว
 

ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวกระโดดหลายๆคนตามไม่ทันในเรื่องของธุรกิจการลงทุนและก็ผลตอบแทน พวกเราเปิดรับเอาความก้าวหน้าของเทคโนโลยีเข้ามาโดยที่พวกเราขาดความรู้มันก็คล้ายกับยุคก่อนที่จะพวกเราเปิดรับอุตสาหกรรมเข้ามาแล้วหวังว่าเศรษฐกิจผู้คนจะมีชีวิตที่ดีขึ้นมันก็อาจใช่ในทางของตัวเลขเศรษฐกิจแม้กระนั้นในด้านวิถีชีวิตมันไม่ยืนยาว ยิ่งในช่วงที่มีโรคระบาดเราจะเห็นได้ชัดเจนว่าวิถีชีวิตเดิมนั้นทำให้เราสุขสบายและมั่นคงปลอดภัยมากยิ่งกว่าวิถีชีวิตอุตสาหกรรม
 

เมื่อโรงงานปิดโรงงานหยุดทำงานพวกเราก็ขาดเงินเมื่อเราขาดเงินพวกเราก็ไม่มีเหตุ 4 เหตุ 5 คิดอะไรไม่ออกท้องหิวก็กลับบ้านแต่เมื่อกลับมารวมทั้งมีแม้กระนั้นบ้าน ที่มีบิดามารดาแก่ๆรออยู่หมดเรี่ยวแรงหมดพลังแล้วก็มุ่งมาดว่าลูกๆจะนำอนาคตที่ดี กลับมาแบ่งปันให้ตัวเองยามอายุมาก ให้สมกับที่ได้ลงทุนไป
 

และก็มั่นใจว่าหลายๆคนใจสลายแต่ว่าพ่อแม่นั้นไม่เคยคิดที่จะเอาจากลูก เพี้ยงขอให้ลูกกลับมาไม่เป็นอันตรายดีแล้วใจแล้วเด็ดผักเด็ดหญ้าข้างรั้วมาทำข้าวอาหารให้ลูกรับประทานมัน ช่างเป็นชีวิตที่ เราไม่รู้ว่าการตกลงใจแปลงวิถีชีวิตของพวกเรา มันจะคุ้มกับวันนี้ไหม
 
 
เวลา ย้อนกลับมาคืนมาไม่ได้ แม้กระนั้นตอนวิกฤต มันก็ทำให้เราทราบดีว่า สิ่งที่บรรพบุรุษให้ไว้ ไร่สวนทุ่งนา ทำการเกษตรนั้นมีค่า ถึงเวลามีโรคระบาด ก็ยังมีข้าวกินยังมีผัก ยังมีไข่ ยังมีปลาความสมบูรณ์เรายังสามารถนำกลับมาได้ในครอบครัวของพวกเรา บางครั้งอาจจะจริงอย่างที่ท่านว่าเราจะต้องเริ่มต้นจากวิถีชีวิตเพียงพอเหลือและก็หลังจากนั้นจึงค่อยแบ่งปัน มีมากมายแล้วค่อยขาย และหลังจากนั้นก็ค่อยขยายผู้ใดเป็นธุรกิจสร้างชื่อให้คนรู้จักกัน สร้างแบรนด์ของตนเอง สร้างความมั่นคั่งให้กับผู้คน สร้างงานให้กับชุมชน กระทั่งไปถึง ได้ภาษีเสียภาษีเพื่อพัฒนาประเทศชาติ แน่ๆพวกเราบางครั้งก็อาจจะจะต้องเริ่มต้นกันใหม่ ในสมัยของเรา ในหยุดของลูกของพวกเรา ในยุคของหลานของพวกเรา เมืองไทย มีพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ จนมีท่านนึงกล่าวว่า พวกเราสามารถเป็นครัวของโลกได้ ววิกฤตการณ์โรคระบาดครั้งนี้ ทำให้ได้มีความเห็นว่าของกิน นั้นมีค่ามากแค่ไหน ทั่วโลกขาดแต่เมืองไทยสามารถอยู่ได้
 
 
พวกเราอาจจำต้องกลับมาคิดกันใหม่ ว่าเราควรจะใช้วิถีชีวิตของพวกเรายังไง ประสมประสานโลกเดิมกับโลกยุคใหม่นำวิชาความรู้แล้วก็เทคโนโลยีมาประยุกต์ไม่ต้องสนใจว่าต่างชาติจะเป็นยังไงเขาพัฒนาไปไกลมากแค่ไหน เขาจะปรับปรุงวัตถุ เขาจะออกนอกโลก ก็ปล่อยเขาไป พวกเรามาเริ่มกันที่ ทำให้ครอบครัวพวกเราอิ่มโดยที่ไม่ต้องพึ่งเงินทองไม่ต้องพึ่งวัตถุมากเกินความจำเป็น
 

การเรียนพวกเรามี มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย รวมทั้งองค์ความรู้อื่นๆแล้วก็เทคโนโลยีจากอินเทอร์เน็ต ซึ่งสามารถศึกษาได้เอง เอากลับมาปรับปรุงตนเองพัฒนาเขตแดน เพื่อยืนได้ด้วยตัวของเราเอง ครอบครัวของพวกเราเอง ชุมชนของพวกเราเอง จังหวัดของพวกเราเอง รวมทั้งประเทศของพวกเราเอง เมื่อเรามีของกิน อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องง้อคนใดกันแน่ ในด้านของเทคโนโลยีวัตถุกาลครั้งหนึ่ง พวกเราเคยเป็นเมืองที่มีการทำอุตสาหกรรมมากมายเป็นจำนวนมากผู้ที่มีความรู้และความเข้าใจก็เพียงพอมีบ้าง ถ้าหากเราช่วยเหลือกันแบ่งปันความรู้แบ่งผู้คนที่ถนัดในแต่ละด้านรวมทั้งพัฒนาเทคโนโลยีเหล่านั้นมาใช้เองเพื่อลดการพึ่งจากต่างแดนพวกเรามั่นใจว่าคนประเทศไทยก็สามารถทำได้ ถ้าไม่เป็นก็มีที่ให้เรียนรู้ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
 
แม้กระนั้นที่ย้ำ ในเรื่องของเกษตร ด้วยเหตุว่าเป็นปัจจัยเบื้องต้นที่จะทำให้ผู้คนอยู่ได้ในครอบครัวของตัวเองช่วยเหลือตัวเองได้ เมื่อช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว ต้องการจะพัฒนา ให้มันดียิ่งขึ้น ที่นี่แหละ เราควรจะพึ่งหรือปรึกษาจากผู้ที่มีความชำนาญจากวิทยาลัยการเกษตร ที่อยู่ใกล้บ้านคุณ เพราะว่า ได้เก็บเทคโนโลยีรวมทั้งองค์ความรู้ไว้ สอนเด็กนักเรียน ทั้งยังในแง่การเรียนแล้วก็ปฏิบัติ ถ้าได้รับข้อแนะนำจากผู้ชำนาญก็จะมีผลให้พวกเราทำเป็นเร็วขึ้นถูกต้องไม่ต้องเสียเวลาลองผิดลองถูกแล้วก็ที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง ยังมีนักศึกษาเล่าเรียนที่กำลังเรียนจบมีความรู้ความสามารถ มาช่วยทำให้คำปรึกษาก่อนคราวคุณจะก้าวเดินต่อไป
 

Tags : ชีวิตการทำงาน,การงานอาชีพ