ข้อมูลทางพฤกษศาสตร์ (Botanical characteristics)
เถาเอ็นอ่อน อยู่ในวงศ์ Apocynaceae เป็นพืชที่มีถิ่น กำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
มีชื่อเรียกตามท้องถิ่น เช่น ภาคเหนือเรียกตีนเป็ดเครือ เชียงใหม่เรียกเครือเขาเอ็น หรือ เครือเจน
ภาคตะวนัออกเฉียงเหนือเรียกเครือเอ็นอ่อน ภาค กลางเรียกเมื่อย ส่วนสุราษฎร์ธานีเรียกหมอนตีนเป็ด
และ ปัตตานีเรียกหญ้าลิเลน เป็นต้น การขยายพนัธุ์โดยการเพาะ เมล็ด พบได้ตามป่าดิบ
ป่าเบญจพรรณ หรือบริเวณที่รกร้าง ทั่วไป และในประเทศไทยพบมากที่จังหวัดสระบุรี
เถาเอ็นอ่อนเป็นไม้เลื้อยจำพวกเถาเนื้อแข็ง มีเปลือกเถาเรียบสีน้ำตาลแกมดำ เมื่อแก่เปลือก
จะหลุดออกมาเป็นแผ่น และทุกส่วนของลำต้นเถาเอ็นอ่อนจะมีน้ำยางสีขาว ส่วนใบเป็นใบเดี่ยว
ออกตรงข้ามกัน แผ่นใบหนา เป็นรูปรีหรือรูปไข่ ปลายใบมน ขอบใบเรียบ ดอกออกเป็นช่อดอก
อยู่ตามซอกใบ โคนกลีบดอกเชื่อมติดกัน มีดอกย่อยสีเหลืองอ่อน และผลจะออกเป็นฝัก
มีลักษณะของฝักเป็นรูปทรงกระสวย กลมยาว ฝักมีเนื้อแข็ง โคนฝักติดกัน ปลายฝักแหลม
และภายในฝักมีเมล็ดสีน้ำตาลถูกปกคลุมด้วยขนสีขาว
เถาเอ็นอ่อนสรรพคุณทางการแพทย์แผนไทย (Indications of Thai traditional medicine)
การแพทย์แผนไทยใช้ลำต้นของ
เถาเอ็นอ่อนมาต้มดื่มเป็นยาบำรุงเส้นเอ็น ทำให้เส้นเอ็นหย่อน
แก้ขัดยอก แก้ปวดเมื่อยตามร่างกาย ส่วนใบนำมาโขลกให้ละเอียด แล้วห่อผ้าทำลูกประคบ
แก้ปวดเมื่อย แก้ปวดเสียวเส้นเอ็น ช่วยคลายเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อ รากนำมาต้มดื่มเป็นยาฟอกเลือด
และเมล็ดนำมาต้มดื่มแก้อาการจุกเสียดแน่นท้อง ช่วยขับลมในลำไส้และกระเพาะอาหาร
และการแพทย์แผนจีนยังมีรายงานการใช้รากและฝักของเถาเอ็นอ่อน
ในการรักษาภาวะบวมน้ำและลดไข้ได้อีกด้วย
ข้อมูลเพิ่มเติม www.เถาเอ็นอ่อน.net
