͸Ժ

ผู้เขียน หัวข้อ: ความรู้การพัฒนาแนวทางการทำอาชีพกับอนาคตการทำงานที่เปลี่ยนไปจากเดิม  (อ่าน 279 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

kozacoffee

  • บุคคลทั่วไป
ความสำคัญของการมี มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ถ้าหากเอ่ยถึงสมัยเก่าพวกเราเข้าใจกันดีอยู่แล้วว่าบ้านเรือนของเราประเทศของพวกเราเป็นเมืองที่เกษตรกรรมพึ่งพาอาศัยกันเองได้ทุกคนหลายครอบครัวมีสวนมีไร่มีนาเป็นของตัวเอง ส่งทอดถัดมาจากบรรพบุรุษซึ่งทำให้พวกเราอยู่ได้โดยเกือบจะไม่ต้องพึ่งเงินทองวัตถุนิยม
 
 
แต่เมื่อโลกเปลี่ยนไปเราเพียรพยายามปรับปรุงตาม แต่ว่าอาจเป็นเพราะว่า พวกเรารู้ไม่ทันต่างถิ่น ฝรั่งเราเริ่มรับค่าความนิยมต่างๆจากต่างแดนเข้ามา เริ่มนับถือเงินและวัตถุนิยมซึ่งที่จริงแล้วเป็นสิ่งที่พวกเราห้ามได้ยาก
 

แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปเป็นวิถีชีวิต เราแปลงจากเมืองแห่งทำการเกษตรและเริ่มไปสู่อุตสาหกรรมเราทิ้งไร่นาสวนที่บรรพบุรุษสร้างไว้ให้เรา พวกเราขายเพื่อมาฯลฯทุนของชีวิตในยุคใหม่เพื่อให้ได้มาถึงความยอมรับของสังคม ซื้อรถซื้อบ้านส่งลูกเรียนให้จบสูงเพื่อไปสู่ธุรกิจผู้รับจ้างอุตสาหกรรม
 

แต่ว่าเวลาผ่านไป ไม่ถึง 30 40 ปี สสารนิยมที่ซื้อมาบ้านรถเริ่มเก่าเริ่มเสื่อมเงินเริ่มหมดลูกจบมาแม้กระนั้นก็ได้รายได้ไม่คุ้มกับที่ส่งไป ผู้คนจำนวนมากไม่มีงานทำว่างงาน หันมองดูกลับมาที่ดินที่เคยมีไร่สวนที่เคยมีก็ไม่มีแล้ว
 

ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวกระโดดคนไม่ใช่น้อยตามไม่ทันในเรื่องของธุรกิจการลงทุนและก็ผลประโยชน์ พวกเราเปิดรับเอาความรุ่งเรืองของเทคโนโลยีเข้ามาโดยที่พวกเราขาดความรู้ความเข้าใจมันก็คล้ายกับยุคก่อนที่พวกเราเปิดรับอุตสาหกรรมเข้ามาแล้วหวังว่าเศรษฐกิจผู้คนจะมีชีวิตที่ดีขึ้นมันก็บางทีอาจใช่ในทางของจำนวนเศรษฐกิจแต่ว่าในทางวิถีชีวิตมันไม่ยืนยาว ยิ่งในตอนที่มีโรคระบาดพวกเราจะเห็นได้ชัดเจนว่าวิถีชีวิตเดิมนั้นทำให้เราเป็นสุขแล้วก็มั่นคงไม่มีอันตรายมากยิ่งกว่าวิถีชีวิตอุตสาหกรรม
 

เมื่อโรงงานปิดโรงงานหยุดดำเนินงานเราก็ขาดเงินเมื่อพวกเราไม่มีเงินเราก็ไม่มีเหตุ 4 เหตุ 5 คิดอะไรไม่ออกท้องหิวก็กลับบ้านแต่เมื่อกลับมาและมีแต่บ้าน ที่มีบิดามารดาแก่ๆรออยู่หมดเรี่ยวแรงหมดพลังแล้วก็คาดหวังว่าลูกๆจะนำอนาคตที่ดี กลับมาแบ่งปันให้ตนเองยามแก่ ให้สมกับที่ได้ลงทุนไป
 

รวมทั้งเชื่อว่าคนจำนวนไม่น้อยใจแตกสลายแม้กระนั้นบิดามารดานั้นไม่เคยคิดที่จะเอาจากลูก เพี้ยงขอให้ลูกกลับมาไม่เป็นอันตรายก็ดีดวงใจแล้วเด็ดผักเด็ดหญ้าข้างรั้วมาทำข้าวกับข้าวให้ลูกรับประทานมัน ช่างเป็นชีวิตที่ พวกเราไม่เคยทราบว่าการตกลงใจเปลี่ยนวิถีชีวิตของเรา มันจะคุ้มกับวันนี้หรือเปล่า
 
 
เวลา ย้อนไปคืนมาไม่ได้ แต่ตอนวิกฤต มันก็ทำให้เราทราบดีว่า สิ่งที่บรรพบุรุษให้ไว้ ไร่สวนท้องนา เกษตรกรรมนั้นมีค่า ถึงเวลามีโรคระบาด ก็ยังมีข้าวรับประทานยังมีผัก ยังมีไข่ ยังมีปลาความสมบูรณ์เรายังสามารถนำกลับมาได้ในครอบครัวของเรา บางครั้งอาจจะจริงอย่างที่ท่านว่าพวกเราจำเป็นต้องเริ่มจากวิถีชีวิตพอเพียงเหลือแล้วค่อยแบ่งปัน มีมากมายแล้วพอหลังจากนั้นก็ค่อยขาย แล้วพอหลังจากนั้นก็ค่อยขยายคนใดกันเป็นธุรกิจสร้างชื่อให้คนรู้จัก สร้างแบรนด์ของตน สร้างความมั่นคั่งให้กับผู้คน สร้างงานให้กับชุมชน กระทั่งไปถึง ได้ภาษีเสียภาษีอากรเพื่อปรับปรุงประเทศ แน่นอนพวกเราบางทีอาจจะจะต้องเริ่มกันใหม่ ในสมัยของเรา ในหยุดของลูกของเรา ในยุคของหลานของพวกเรา เมืองไทย มีพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ กระทั่งมีท่านนึงกล่าวว่า พวกเราสามารถเป็นห้องครัวของโลกได้ ววิกฤตการณ์โรคระบาดคราวนี้ ทำให้ได้มีความคิดเห็นว่าอาหาร นั้นมีค่ามากแค่ไหน ทั้งโลกขาดแคลนแม้กระนั้นประเทศไทยสามารถอยู่ได้
 
 
พวกเราคงจะจำต้องกลับมาคิดกันใหม่ ว่าเราควรจะใช้วิถีชีวิตของพวกเราเช่นไร ผสมโลกเดิมกับโลกยุคใหม่นำวิชาความรู้แล้วก็เทคโนโลยีมาปรับใช้ไม่ต้องพอใจว่าต่างประเทศจะคืออะไรเขาพัฒนาไปไกลขนาดไหน เขาจะพัฒนาวัตถุ เขาจะออกนอกโลก ก็ปล่อยเขาไป พวกเรามาเริ่มกันที่ ทำให้ครอบครัวพวกเราอิ่มโดยที่ไม่ต้องพึ่งเงินไม่ต้องพึ่งวัตถุมากจนเกินไป
 

การเรียนรู้พวกเรามี มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด แล้วก็องค์ความรู้อื่นๆและเทคโนโลยีจากอินเทอร์เน็ต ซึ่งสามารถทำความเข้าใจได้เอง เอากลับมาปรับปรุงตนเองปรับปรุงเขตแดน เพื่อยืนได้ด้วยตัวของเราเอง ครอบครัวของเราเอง ชุมชนของพวกเราเอง จังหวัดของพวกเราเอง แล้วก็ประเทศของพวกเราเอง เมื่อพวกเรามีของกิน อย่างน้อยพวกเราก็ไม่ต้องขอคืนดีคนไหนกัน ในด้านของเทคโนโลยีวัตถุคราวหนึ่ง พวกเราเคยเป็นเมืองที่มีการทำอุตสาหกรรมมากมายเป็นจำนวนมากคนที่มีความรู้ก็พอมีบ้าง หากเราช่วยเหลือกันแบ่งปันความรู้แบ่งผู้คนที่ถนัดในแต่ละด้านแล้วก็ปรับปรุงเทคโนโลยีพวกนั้นมาใช้เองเพื่อลดการพึ่งจากต่างประเทศเราเชื่อว่าคนไทยก็สามารถทำเป็น ถ้าไม่เป็นก็มีที่ให้เรียนรู้ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี
 
แต่ว่าที่เน้น ในเรื่องของเกษตร เพราะเป็นปัจจัยพื้นฐานที่จะทำให้ผู้คนอยู่ได้ในครอบครัวของตัวเองช่วยเหลือตัวเองได้ เมื่อช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว ต้องการจะปรับปรุง ให้มันดีขึ้น ตรงนี้ล่ะ เราควรพึ่งพาอาศัยหรือปรึกษาจากผู้ที่มีความเชี่ยวชาญจากวิทยาลัยการกสิกรรม ที่อยู่ใกล้บ้านคุณ เพราะ ได้สะสมเทคโนโลยีและก็องค์ความรู้ไว้ สอนนักเรียน ทั้งยังในแง่การศึกษาแล้วก็ปฏิบัติ หากได้รับข้อแนะนำจากผู้ชำนาญก็จะก่อให้พวกเราทำได้เร็วขึ้นถูกต้องไม่ต้องเสียเวลาลองผิดลองถูกและก็ที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ ยังมีนักเรียนที่กำลังเรียนจบมีความสามารถ มาช่วยทำให้คำปรึกษาก่อนหนคุณจะก้าวเดินต่อไป
 

Tags : เรียนวิทยาลัย,ชีวิตการทำงาน,การงานอาชีพ