หลายท่านอาจงเคยชินกับการอ่านการ์ตูนประเทศญี่ปุ่นหรือ "มังงะ" แต่ว่าน้อยคนนักที่จะรู้ดีว่า "มังงะ" มีจุดกำหนด ภูมิหลังยังไง รวมทั้งในเนื้อหานี้จะพาไปดู ประวัติ ความเป็นมาของ "มังงะ"
คำว่า"มังงะ" แปลตรงตัวว่าภาพตามอารมณ์ถูกใช้อย่างมากมายเป็นครั้งแรกหลังจากช่างวาดภาพภาพแนวอุคิโยเอะ (ภาพพิมพ์แกะไม้สไตล์ญึ่ปุ่นที่นิยมในช่วงศตวรรษที่ 17-20)ชื่อโฮคุไซพิมพ์หนังสือชื่อโฮลุกไซมังงะในคริสต์ศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ดีนักประวัติศาสตร์บางกลุ่มเห็นว่ามังงะอาจมีเรื่องราวยาวนานกว่านั้นโดยมีหลักฐานคือภาพ "จิกะ" (แปลตรงตัวว่า"ภาพตลกโปกฮา") ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบในศตวรรษที่ 12 มีลักษณะหลามยประการคล้ายกับมังงะในขณะนี้ อาทิเช่นการเน้นเนื้อเรื่องรวมทั้งการใช้เส้นที่เรียบง่ายแม้กระนั้นสวยงามฯลฯ
มังงะปรับปรุงมาจากการการผสมผสานศิลปะการวาดภาพแบบอุคิโยเอะกับจิตรกรรมตะวันตกความบากบั่นของญี่ปุ่นที่จะพัฒนาตัวเองให้ทันกับมหาอำนาจตะวันตกในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ผลักดันให้ประเทศญี่ปุ่นนำเข้าวัฒนธรรมตะวันตกหลายๆแบบและก็การว่าจ้างนักแสดงตะวันตกมาสอนศิลปินญี่ปุ่นเกี่ยวกับส่วนประกอบในเบื้องต้นทางศิลปะดังเช่นเส้นรูปทรงรวมทั้งสีซึ่งการวาดภาพแบบอุคิโยเอะไม่ให้ความเอาใจใส่เพราะมีความรู้สึกว่าความรู้สึกโดยรวมของภาพสำคัญกว่าอย่างไรก็แล้วแต่มังงะที่เป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันเริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองจากที่รัฐบาลญึ่ปุ่นถูกประเทศสหรัฐอเมริกาบังคับให้เปิดความอิสระแก่สื่อมวลชน
ในศตวรรษที่21 คำว่ามังงะเปลี่ยนแปลงความหมายเดิมมาคือหนังสือการ์ตูนอย่างไรก็แล้วแต่คนญี่ปุ่นมักใช้คำนี้เรียกหนังสือการ์ตูนสำหรับเด็กส่วนหนังสือการ์ตูนทั่วไปใช้คำว่า コミック (คอมิกส์) ซึ่งเป็นคำทับศัพท์ของ comics ในภาษาอังกฤษซึ่งถ้าเป็นญี่ปุ่นส่วนในประเทศไทยการใช้คำว่ามังงะยังไม่เป็นที่แพร่หลายมากนัก แต่ว่าก็เป็นที่รู้จักมากมายขี้นเรื่อยๆซึ่งธรรมดาบ้านพวกเราจะเรียกกันว่า "หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น" มากยิ่งกว่า
มังงะมีความหมายต่อวัฒนธรรมประเทศญี่ปุ่นและได้รับการยินยอมรับจากชาวญี่ปุ่นว่าเป็นวิจิตรศิลป์รวมทั้งวรรณกรรมแบบอย่างหนึ่งแต่ในตอนนี้มังงะเริ่มถูกวิจารณ์จากกรุ๊ปอนุรักษ์นิยมทั้งยังในญี่ปุ่นและต่างถิ่นอย่างกว้างขวางว่ามีความร้ายแรงแล้วก็เนื้อหาทางเพศปนเปอยู่มากอย่างไรก็แล้วแต่ประเทศญี่ปุ่นก็ยังไม่มีกฎหมายจัดระเบียบมังงะนอกจากข้อบังคับไม่ชัดเจนฉบับหนึ่งที่กลาวทำท่วมว่า"ห้ามคนไหนกันจัดจำหน่ายสื่อที่ขัดต่อความดีเลิศของสังคมจนเกินไป" เพียงแค่นั้นนักเขียนการ์ตูนในประเทศญี่ปุ่นก็เลยยังคงมีความอิสระที่จะเขียนมังงะที่มีรายละเอียดทุกแนวสำหรับคนอ่านทุกกลุ่ม
มังงะแบ่งได้ 5 ชนิดตามรูปแบบของคนอ่านได้แก่เด็กหนุ่มสาวหญิง (โชโจะ) วัยรุ่นชาย (โชเน็น) ผู้หญิง (โจะเซ) และก็ผู้ชาย (เซเน็น) โดยแต่ละจำพวกจะมีหน้าปกแตกต่างกันและไม่วางขายบนชั้นหนังสือเดียวกันทำให้ผู้อ่านรู้พวกของแต่ละประเภทอย่างแจ่มแจ้ง
รูปในมังงะส่วนใหญ่จะเน้นเส้นมากยิ่งกว่ารูปทรงและการให้แสงสว่างเงาการจัดช่องภาพจะไม่คงที่เสมือนการ์ตูนสี่ช่องหรือการ์ตูนช่องในหนังสือพิมพ์การอ่านมังงะจะอ่านจากขวาไปซ้ายตามวิธีแต่งหนังสือแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นเป็นที่น่าสังเกตว่านักแสดงในมังงะมักจะดูเหมือนชาวตะวันตกหรือไม่ก็มีนัยน์ตาขนาดใหญ่ความใหญ่ของดวงตาเปลี่ยนมาเป็นคุณลักษณะเด่นของมังงะแล้วก็อนิเมะตั้งแต่สมัยปี 1960 เมือโอซามุเทซุกะนักเขียนเรื่องแอสโตรบอยซึ่งได้รับการสรรเสริญว่าเป็นบิดาของมังงะในปัจจุบันเริ่มวาดตาของตัวละครแบบงั้นโดยการเอาแบบมาจากตัวการ์ตูนของดิสนีย์อย่างไรก็แล้วแต่ไม่ใช่ว่านักเขียนการ์ตูนทุกคนจะวาดนักแสดงให้มีตาใหญ่เสมอไปมังงะนั้นจะถูกแยกจากการ์ตูนสไตล์คอมมิคอย่างแจ่มแจ้งเนื่องจากว่าเป็น การเขียนโดยใช้แนวทางเดียวกันกับการถ่ายทำภาพยนตร์ (cinematic style) โดยนักเขียนจะกระทำการเขียนภาพระยะใกล้แล้วก็ระยะติด เปลี่ยนแปลงมุมมองและก็ตัดต่อรายละเอียดเรื่องราวอย่างฉับไวโดยใช้เส้นสปีดช่วยสำหรับการนำสายตา
รวมทั้งอีกปัญหาอย่างหนึ่งของมังงะเป็นต้นฉบับมักเขียนรวมทั้งอ่านจากขวาไปซ้ายเป็นวัฒนธรรมการอ่านของคนประเทศญี่ปุ่นเมื่อนำมาเผยแพร่ในประเทศอื่นก็เลยมีการเปลี่ยนรูปแบบเป็นอ่านจากซ้ายไปขวาซึ่งทำให้คนวาดการ์ตูนแล้วก็คนอ่านหลายคนไม่พึงพอใจ เพราะเหตุว่าอาจมีผลกระทบกับรายละเอียด (อาทิเช่น การ์ตูนสอบสวน ที่จะต้องให้ความใส่ใจกับ ขวา หรือ ซ้าย หรือในสมัยก่อน อ.ซึติดอยู่สะ โฮโจ ก็ไม่ยินยอมให้ ซาเอบะ เรียว ตัวเอกจากเรื่องสิตี้ฮันเตอร์ ถือปืนมือซ้าย ก็เลยไม่ขาย ลิขสิทธ์ให้กับสถานที่พิมพ์ที่ทำงานกลับหัวการ์ตูนเด็ดขาด) ด้วยเหตุนี้ตอนนี้สำนักพิมพ์หลายแห่งในเมืองนอก (รวมถึงเมืองไทย) ก็เลยเริ่มตีพิมพ์มังงะให้อ่านจากขวาไปซ้ายตามต้นฉบับประเทศญี่ปุ่นโดยในขณะนี้มังงะที่เผยแพร่ในไทยกว่า 90 % เปลี่ยนเป็นแบบประเทศญี่ปุ่นหมดแล้ว เหลือแค่ซีรี่ส์ยาวที่ยังไม่จบบางเรื่อง และก็การ์ตูนญี่ปุ่นที่ต้นฉบับตีพิมพ์แบบซ้ายไปขวามาตั้งแต่ตอนแรก (เป็นต้นว่าการ์ตูนเรื่อง วุ่นคนวิกลจริตเกม ที่ต้นฉบับญี่ปุ่นเผยแพร่แบบซ้ายไปขวา)
สำหรับเมืองไทยมังงะเข้ามาในบ้านเรานานมากโดยเริ่มจากยุคการ์ตูนเล่มใหญ่ การ์ตูนวีรบุรุษทีวี มาจนถึงสมัยโดราเอม่อนบูมที่มีตีพิมพ์ในหน้าหนังสือพิมพ์ แต่เริ่มมรการซื้อมังงะลิขสิทธิ์เผยแพร่อย่างเป็นทางการในช่วงปี 2536-2538 (ก่อนนั้นก็มีข่าวว่ามีการ์ตูนบางเรื่องที่มีลิขสิทธิ์ แต่ว่าไม่มีหลักฐานรับรองแน่ชัด) ด้วยเนื้อหาที่เข้มข้นแปลกใหม่ทำให้มังงะครองใจชาวไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กๆได้อย่างอยู่มือส่งผลให้เดี๋ยวนี้มีบริษัทผลิตมังงะใหญ่น้อยเข้ามาแข่งขันในตลาดเพิ่มขึ้น
มังงะที่ชาวไทยส่วนมาก(ย้ำว่าจำนวนมาก)รู้จักดังเช่นว่า โดราเอมอน,ดราก้อน.,เซนต์เซย่า,ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน,ซึบาสะฯลฯ ซึ่งส่วนมากมังงะยอดฮิตในบ้านเราจะมีความผูกพันกับการ์ตูนอนิเมที่ฉายทางโทรทัศน์บ้านเรา ด้วยเหตุว่าเป็นที่แน่ๆว่า มังงะเรื่องที่บรรลุผลสำเร็จ ก็จะถูกนำมาสร้างเป็นอนิเมฉายทางโทรทัศน์ ซึ่งการ์ตูนอนิเมทีวีจะช่วยโปรโมทให้การ์ตูนมังงะประเด็นนั้น แม้กระทั่งมีมังงะเข้ามาในประเทศเรานับพันนับหมื่นเรื่อง แต่เวลาเรากล่าวถึง "การ์ตูนประเทศญี่ปุ่น" โดราเอม่อน,ดราก้อน.,โคนัน ชอบเป็นชื่อแรกๆที่พวกเราระลึกถึงเสมอ
และก็นี้ก็คือ ความเป็นมา ที่ไปที่มาของ "มังงะ" ถ้าจะว่าไปแล้ว ถึงเวลาจะผ่านไปนานมากแค่ไหน แต่ "มังงะ" ก็ยังคงครองใจบุคคลทุกวัยอยู่ เนื่องจากอาจจะเป็นเพราะความสนุกแทรกวัฒนธรรมด้วย ก็เป็นได้
เว็บอ่านการ์ตูน มังงะ
