เพจคณะก้าวหน้าแรงงาน จัดไลฟ์สดพูดคุยในหัวข้อ “Eat The Rich : เมื่อคนส่วนใหญ่ถูกกดขี่ ความเจ็บปวดสิ้นหวังของมวลชนจะพ่นพิษ
โควิด-19 ใส่ทุกส่วนของสังคม” โดยเชิญนายปิยบุตร แสกกนกกุล อดีตเลขาธิการพรรคอนาคตใหม่ ซึ่งปัจจุบันเป็นหนึ่งในแกนนำคณะก้าวหน้า ร่วมพูดคุยโดยตอนหนึ่งนายปิยบุตร กล่าวว่า มาตรการต่างๆที่รัฐบาลออกมาถูกวิพากษ์วิจารณ์มาก แต่สิ่งที่ตนอยากชวนมองไม่ใช่เรื่องว่ารัฐบาลเก่งหรือไม่เก่ง มีประสิทธิภาพหรือไม่มีประสิทธิภาพ แต่เป็นวิธีคิดของรัฐบาลชุดนี้ที่เป็นแบบ ‘คณาธิปไตย’ คือ คิดถึงคนส่วนน้อย เช่น กลุ่มทุนต่างๆ ช่วยกลุ่มเหล่านี้ก่อน ตัดสินใจทำได้เลยทันที แต่ขณะที่พอจะช่วยเหลือคนส่วนใหญ่กลับมีข้ออ้างสารพัด อยากชวนให้คิดเรื่องนี้ด้วย ซึ่งที่ผ่านมา เวลาเราพูดเรื่องประชาธิปไตย ก็จะมีคนออกบอกว่าทำไมไม่พูดเรื่องปากท้อง ไม่พูดเรื่องเรื่องสวัสดิการชีวิตความเป็นอยู่ แต่วันนี้ ชี้ให้เห็นแล้วว่า ความเป็นประชาธิปไตยนั้นส่งผลจริง ๆ เพราะรัฐบาลคณาธิปไตยแบบนี้ คือ ปกครองกันโดยคนส่วนน้อย ทำเพื่อคนส่วนน้อย ก็จะมีเพียงคนกลุ่มเดียวได้ทุกอย่าง ในขณะที่คนส่วนใหญ่อาจจะได้อยู่บ้าง
ดังนั้นความเป็นประชาธิปไตยจึงสำคัญกับเรื่องเศรษฐกิจ เรื่องปากท้อง เรื่องคุณภาพชีวิตประชาชน เป็นกระแสไปทั้งโลกกับการที่รัฐธรรมนูญได้เพิ่มการรับรองสิทธิเสรีภาพต่างๆ ซึ่งนานวันเข้าก็จะมีสิทธิเสรีภาพใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย อาทิ สิทธิการมีที่อยู่อาศัยขั้นพื้นฐาน สิทธิในการมีอาหารที่ดี สิทธิในการมีอากาศบริสุทธิ์หายใจ เราขยายสิทธิใหม่ๆเต็มไปหมด แต่ในท้ายที่สุด จะเขียนรับรองอย่างไร ถ้าเบื้องต้นไม่มีสิทธิขั้นพื้นฐานที่จะทำให้มีชีวิตอยู่ได้ ประชาชนต้องเอาตัวรอดไปแต่ละวันอย่างนี้ สิทธิอื่นๆ ก็ไม่มีประโยชน์
ทั้งนี้ นายปิยะบุตร กล่าวว่า หลังวิกฤติมี 3 เรื่องใหญ่ต้องทบทวน คือ เศรษฐกิจใหม่ วิธีคิดนโยบายเศรษฐกิจต้องเปลี่ยนเป็นประชาชนมาก่อน ไม่ใช่ทุนใหญ่ จะเริ่มคิดสร้างสวัสดิการใหม่ๆ ระบบเงินเดือนพื้นฐานชีวิตต้องเริ่มพูดกันว่าจะอยู่ในระดับไหน, การเมืองแบบใหม่ รัฐบาลเจอวิกฤตการณ์ความชอบธรรมตั้งแต่ฐานที่มาไม่ถูกต้อง และพอเกิดวิกฤตการณ์ก็ไม่มีความสามารถแก้ไขปัญหาสำคัญๆได้ เรื่องนี้จะส่งผลต่อเนื่องถึงรัฐธรรมนูญด้วยว่าต้องมีการแก้ไข เพราะไม่อย่างนั้นก็จะได้รัฐบาลแบบนี้อีก และการต่างประเทศใหม่ องค์กรระหว่างประเทศถึงเวลาทบทวนเรื่องการรวมตัวกันว่า รวมกันเพื่อเศรษฐกิจ การตลาด การค้าขายอย่างเดียวไม่เพียงพอต้องคิดถึงมนุษย์ คิดถึงสิ่งแวดล้อม คิดถึงคุณภาพชีวิตด้วย ยกตัวอย่างสหภาพยุโรป หรืออียู ในวิกฤตครั้งนี้ ช่วยเหลือหรือแก้ไขอะไรไม่ได้เลย นั่นแสดงว่าคุณรวมตัวกันโดยเน้นแต่เรื่องขายของ เน้นแต่เรื่องความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ไม่ได้คิดถึงคุณภาพชีวิตผู้คน
